Piwo lwowskie

W II Rzeczypospolitej 15-20 proc. polskich browarów znajdowało się na wschodzie Polski. Największy był zakład Lwowskiego Towarzystwa Akcyjnego Browarów, zatrudniający 700 pracowników, który znalazł się w wielkiej piątce browarów II RP, obok Okocimia, Żywca, Tychów, warszawskiego Haberbuscha i Schielego. Lwowski browar miał 135 przedstawicielstw w całej Polsce. Poza Lwowem największe browary znajdowały się w Kałuszu, Korolówce, Busku, Wilnie. Ziemiańskie browary powstawały na Wołyniu i w Małopolsce Wschodniej. Browar Potockich w Brzeżanach mieścił się w dawnej rezydencji Sieniawskich. Na etykiecie piwa z Chyrawki był herb właścicielki – hrabiny Tarnowskiej. Piwo z browaru w Podhorcach było sygnowane książęcą koroną Sanguszków. A z browaru w Busku – hrabiowską koroną Badenich. Po 1945 r. przetrwały niektóre browary na Białorusi i Ukrainie. Browar w Ponikwie umieścił na etykiecie herby dawnych właścicieli Borkowskich i Bocheńskich z napisem po polsku (Browar dóbr Ponikwa). Browar z Równego używa dawnej nazwy Bergszlos. Piwo browaru w Lidzie ma na etykiecie dawny logotyp: sarenkę wskakującą na beczkę z piwem. Nazwisko dawnego właściciela piwowara Zemana, dało nazwę piwu produkowanemu w browarze w Łucku.

Romuald Szeremietiew